آرتروز مفصل ران

آرتروز مفصل ران

آرتروز که با عنوان استئوآرتریت نیز شناخته می شود، اختلالی است که در بسیاری از افراد چه جوان و چه میانسال دیده می شود. آرتروز مفصل ران، می تواند منجر به بروز درد و سفتی شود و انجام فعالیت های روزانه مانند بستن بند کفش، بالا رفتن از پله ها و یا راه رفتن را دشوار سازد.
از آن جایی که آرتروز به مرور زمان شدت می گیرد، هر چه سریع تر نسبت به درمان اقدام شود، اختلال تاثیر کمتری بر کیفیت زندگی فرد خواهد شد. با این که درمان قطعی برای آرتروز وجود ندارد، اما با رعایت یک سری نکات می توان به کنترل درد و حفظ فعالیت بدنی کمک کرد.

آناتومی مفصل ران

ران، بزرگ ترین مفصل بدن است، مفصلی متشکل از سر توپی شکل و سوکت. قسمت سوکت، توسط استابولوم شکل می گیرد که بخشی از استخوان لگن نیز می باشد. سر توپی شکل که سر استخوان فمور است، در بالای قسمت انتهایی فمور واقع شده است.
سطح استخوان سر توپی شکل و سوکت، توسط غضروف آرتیکولار احاطه شده است. غضروف نرم و لغزنده ای که از استخوان ها محافظت می کند و امکان حرکت آسان را فراهم خواهد کرد.
آرتروز (استئوآرتریت)، نوع پیشرونده ای از آرتریت است که در عمدتا در افراد بالای پنجاه سال دیده می شود، اما می تواند افراد در هر رده سنی را نیز درگیر کند.
در آرتروز، غضروف مفصل ران به تدریج دچار ساییدگی می شود. به مرور زمان، از میزان فضای مفصلی ما بین استخوان ها نیز کاسته خواهد شد. نتیجه آن، ساییده شدن استخوان ها بر روی هم می باشد. به دنبال جبران غضروف از دست رفته، استخوان های آسیب دیده به سمت خارج رشد می کنند و تشکیل استئوفیت ها را می دهند.
آرتروز، روند پیشرفت آهسته ای دارد و درد ناشی از آن، به مرور زمان شدت خواهد گرفت.

علت آرتروز مفصل ران

دلیل واحدی برای بروز آرتروز مفصل ران وجود ندارد، اما یک سری عوامل در بروز این اختلال دخیل هستند، که عبارتند از:
– بالا رفتن سن
– سابقه خانوادگی ابتلا به آرتروز
– وارد آمدن ضربه و آسیب به مفصل ران
– چاقی و اضافه وزن
– فرم گیری نامناسب مفصل ران در کودکی

علائم و نشانه های آرتروز مفصل ران

درد اطراف مفصل ران، شایع ترین علامت آرتروز مفصل ران می باشد، دردی که به مرور زمان شدت می گیرد. درد و سفتی معمولا صبح ها بعد از بیدار شدن از خواب و یا بعد از ایستادن های طولانی مدت، تشدید می یابد.
به مرور زمان، ممکن است درد هنگام استراحت و یا در خواب نیز احساس شود.
از دیگر علائم آرتروز مفصل ران می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– احساس درد در کشاله ران که می تواند به باسن و زانوها بزند
– دردی که به هنگام فعالیت های شدید، بیشتر می شود
– سفتی مفصل ران
– قفل شدن مفصل ران در طول انجام برخی حرکات.
– کاهش دامنه حرکتی، که گاهی فرد هنگام راه رفتن می لنگد

معاینات بالینی

در طول معاینه، پزشک ابتدا به بررسی علائم و سوابق پزشکی بیمار می پردازد و تست های تشخیصی مانند اشعه ایکس نیز انجام خواهد شد.
معاینه فیزیکی
در معاینه فیزیکی، موارد زیر بررسی خواهد شد:
– میزان سفت شدن مفصل ران
– دامنه حرکتی مفصل
– درد، هنگامی که فشار به مفصل وارد می شود
– مشکل در راه رفتن
– علائمی از آسیب به عضلات، تاندون ها و رباط ها

تست های تصویربرداری

– اشعه ایکس. این تست، تصاویر دقیقی از ساختارهای متراکم مانند استخوان ها را در اختیار پزشک قرار می دهد. این تست هم چنین، میزان نازک شدن فصای مفصل، تغییر در استخوان ها و هم چنین تشکیل استئوفیت ها را به خوبی نشان می دهد.
– دیگر تست ها. از جمله سی تی اسکن، MRI و اسکن استخوان که به تشخیص بهتر وضعیت استخوان ها و بافت نرم مفصل ران کمک می کنند.

درمان آرتروز مفصل ران

• درمان غیر جراحی

همانند سایر آرتروزها، گزینه های غیر جراحی، اولین خط درمان هستند که می تواند شامل موارد زیر باشد:
– تغییر در سبک زندگی. ایجاد یک سری تغییرات در زندگی می تواند به محافظت از مفصل ران و کند شدن روند پیشرفت بیماری کمک کند
انجام فعالیت های شدید مانند بالا و پایین کردن از پله ها باید به حداقل برسد.
به فعالیت های سبک تر مانند شنا و یا دوچرخه سواری، بیشتر پرداخته شود.
کم کردن وزن می تواند از فشار وارده به مفصل ران کم کند، که نتیجه آن کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی مفصل خواهد بود.
– فیزیوتراپی: انجام تمرینات بدنی خاص می تواند به بهبود دامنه حرکتی و تقویت قوای عضلانی و انعطاف پذیری بیشتر ران و پاها کمک کند.
– استفاده از عصا و واکر هنگام راه رفتن. استفاده از این ابزارها باعث می شود از انجام حرکاتی که منجر به بروز درد بیشتری می شوند، خودداری شود.
– مصرف دارو: در صورتی که درد انجام کارهای روزانه را مختل کرده باشد، مصرف دارو می تواند به تسکین درد کمک کند. داروهایی از قبیل:
استامینوفن. داروی تجویزی که به کاهش درد آرتریت خفیف کمک می کند. این دارو نیز می تواند همانند سایر داروها، عوارض جانبی را به همراه داشته باشید.
داروهای ضد التهابی و غیر استروئیدی مانند ناپروکسن و ایبوبروفن، که به تسکین درد و کاهش تورم کمک می کنند.
کورتون ها، داروهای ضد التهابی قوی که می توانند به صورت خوراکی و یا تزریقی مصرف شوند.

• درمان جراحی

در صورتی که درد ناشی از آرتروز مفصل ران، منجر به ناتوانی فرد شده باشد و علی رغم رعایت درمان های غیر جراحی، تغییری در بهبود علائم مشاهده نشده باشد، درمان جراحی از سوی پزشک در نظر گرفته خواهد شد. – استئوتومی. در این روش، سر استخوان فمور و یا سوکت بریده و آرایش داده می شود تا فشار از روی مفصل ران برداشته شود. این روش، تنها در مراحل اولیه آرتروز ران تجویز می شود.
– تعویض کامل مفصل ران. در این روش جراحی، قسمت آسیب دیده استابولوم و سر استخوان فمور برداشته می شود و مواد پلاستیکی و فلزی جایگزین این قسمت ها خواهند شد. هدف از انجام این روش، بازیابی عملکرد مفصل ران می باشد.

 

گذراندن دوره نقاهت پس از جراحی 

بعد از جراحی، بیمار دوره نقاهتی را پیش رو خواهد داشت. مدت زمان دوره نقاهت به نوع جراحی انجام شده بستگی دارد.
معمولا از بیمار خواسته می شود در جلسات فیزیوتراپی شرکت کند تا به بهبود دامنه حرکتی و بازگشت قوای عضلانی به حالت طبیعی کمک شود. بعد از پشت سر گذاشتن این دوره، بیمار باید برای مدتی از عصا و یا واکر استفاده کند.
در بیشتر موارد، جراحی به تسکین درد و توانایی انجام کارهای روزانه کمک می کند.
Source: https://orthoinfo.aaos.org/en/diseases–conditions/osteoarthritis-of-the-hip/

اگر شما کاربران گرامی ساکن شهر دزفول و شهرهای اطراف آن می باشید  می توانید  به جراح و متخصص ارتوپد خوب در دزفول  مراجعه کنید متا مشکل شما مورد بررسی قرار گرفته  و اقدامات  درمانی لازم انجام  گیرد.

با تشکر از گروه سایت دکتر نیما یگانه متخصص جراحی ارتوپد در دزفول